Groene energie is een snel groeiend en essentieel onderdeel van onze energiesamenstelling. Een van de oorzaken van deze groei is de toegenomen investering in de opwekking van windenergie. Nu veel bestaande windmolens hun tweede decennium ingaan en er exponentieel nieuwe windparken worden gebouwd, neemt de behoefte aan inspecties en onderhoud snel toe. Offshore windparken, windmolens in zee, worden in het bijzonder blootgesteld aan de zoute lucht, hogere windsnelheden en langdurige blootstelling aan uv-straling.
Hoe worden turbine- en bladinspecties uitgevoerd?
De traditionele methode voor het uitvoeren van visuele inspecties is het gebruik van industriële klimmers om de buitenkant van de toren te beklimmen. Tijdens de klim kunnen zij videobeelden opnemen of foto’s maken van afwijkingen en diktemetingen uitvoeren. Interne inspecties kunnen worden uitgevoerd door de binnenkant van de toren tot aan de top van de turbine te beklimmen en de mechanische onderdelen en bladen te bekijken. Het grootste nadeel van deze methode is het hoge risico van werken op hoogte of in kleine ruimtes. Met een gemiddelde hoogte van 80 meter, bladdiameters van 1-3 meter en minimale uitgangen kan het betreden van moderne windmolens gevaarlijk zijn.
Uit recent onderzoek blijkt dat windmolens verantwoordelijk zijn voor 1.000 doden per triljoen geproduceerde kWh. Deze energiemethode is net na steenkool de gevaarlijkste. Naarmate er meer turbines worden gebouwd, gebeuren er meer ongelukken. Het aantal geregistreerde ongevallen weerspiegelt dit, met een gemiddelde van 70 ongevallen per jaar in de periode 2002-2006, 138 ongevallen per jaar in de periode 2007-2011, 171 ongevallen per jaar in de periode 2012-2016 en 222 ongevallen per jaar in de periode 2017-2021. Een stijgende lijn in ongevallen.
Bovendien kunnen de kosten en de tijd van een handmatig inspectieproces snel oplopen, omdat veel specialisten zijn gemoeid bij de inspectie. Een turbine van gemiddelde grootte neemt ongeveer 3-6 uur in beslag, exclusief voorbereiding en veiligheidsprocedures. Aangezien de meeste organisaties twee inspecties per jaar aanbevelen, kan dit snel oplopen tot weken of maanden duur en gevaarlijk werk, afhankelijk van de grootte van het windmolenpark.
Drones vanuit de lucht
Door drones in te zetten in plaats van werknemers kunnen teams op afstand een grondige inspectie van de buitenkant uitvoeren. Dit elimineert alle veiligheidsrisico’s, aangezien de piloot op de grond kan blijven. Bovendien kan de inspectie door één enkele operator worden uitgevoerd in ongeveer 12 procent van de tijd die nodig is voor de standaard methoden.
Een nadeel van vliegende drones voor inspecties zijn de omstandigheden. Hoewel ze een uiterst nuttig instrument zijn voor buiteninspecties, kunnen turbinehubs en bladen een uitdaging vormen voor navigatie, niet te spreken over de wind. Bovendien gebruiken bladen gewoonlijk verschillende smeermiddelen, wat in een blootgesteld motorsysteem tot storingen kan leiden. Als het voertuig niet is vastgebonden, kan dit snel uitdraaien op een gevaarlijke reddingsoperatie.
Pipe crawlers
Pipe crawlers zijn bij het grote publiek misschien niet zo bekend als vliegende drones vanwege hun voornamelijk industriële toepassing, maar ze zijn een hulpmiddel van onschatbare waarde en een groeiende naam voor turbine-inspecties. Deze drones zitten vast aan een kabel en kunnen niet vliegen, waardoor inspecties aan de buitenkant niet mogelijk zijn. Ze vullen echter het broodnodige gat van een veilige en betrouwbare oplossing voor het betreden en inspecteren van de bladen van de windmolen. Turbinebladen zijn over het algemeen dunne, afgesloten “tunnels” zonder uitgang, waardoor ze gevaarlijk zijn voor mensen om te betreden. Normaliter zouden mensen deze bladen in moeten tijdens inspecties…
Met behulp van een accu-aangedreven pipe crawler kunnen werknemers het voertuig met de hand of met een kraan of lier naar de turbine hijsen. Eenmaal boven kan één enkele operator de crawler door het blad rijden en onderweg beelden opnemen. Een enorm voordeel in vergelijking met menselijke toegang is de limiet die de crawler kan onderzoeken. Bladen worden steeds nauwer naarmate ze het einde bereiken, waarbij de meeste de laatste 30 procent onbereikbaar zijn. Met een pipe crawler kunnen werknemers de hele lengte goed in beeld krijgen.
De pipe crawler maakt het verschil
Gebruikmakend van meer dan tien jaar ontwerpen en het bouwen van onderwaterrobots onder het merk Deep Trekker, produceert Pipe Trekker de eerste echt draagbare, op accu-werkende onderwaterrobot in de industrie. De A-200 crawler van Pipe Trekker is gemaakt van een machinale aluminium- en staallegering, waardoor je meer inspecties kan doen en minder reparaties hebt. De handbediening maakt gebruik van Pipe Trekker’s eigen software voor een werkelijk probleemloze ervaring, waardoor het makkelijk is voor een beginnend dronepiloot om de besturing onder de knie te krijgen. De A-200 heeft ook een aanpasbaar ontwerp, waardoor bestuurders het voertuig kunnen aanpassen aan verschillende terreinen of afmetingen.
Wilt u meer weten over drones, of kijken of deze ook inzetbaar zijn op een plek naar uw keuze? Neem dan hier contact met ons op.
Of volg ons op een van onze sociale media kanalen:
Zo zien de sonarbeelden er vaak uit in een analyse:
